De haven

Lj liep door de haven en hij was diep in gedachten verzonken. hij had een tip van een van zijn belangrijke bronnen gekregen tot hier wel eens een aantal verdachte types rond zwijrven, maar hij was al bijna de heledag in en rond de haven geweest maar niks....helemaal niks had hij gezien wat verdacht was volgens hem

armell wandelde rustig over het dak van een groot warenhuis dat aan de kade stond. met zijn ogen gleed hij van boot naar boot. "dynearis zou hier ergens moeten zijn." mompelde hij...zijn mondhoeken krulden omhoog bij de gedachte dat hij zodirect een mes in zijn keel kon zetten. hij vond het zo fijn dat gevoel, het leven van iemand in je hand hebben...het lot beslissen van iemand. dat gaf hem het gevoel dat hij almachtig was...toen spotte hij de boot, en daarop de brede gestalte dat dynearis was. "i see you..." grinnikte hij, en sprong van het dak op de kade. hij veegde zijn witte haar achter zijn oren en liep rustig langs de vele boten...rond deze tijd van de dag was hier toch niemand...bijna niemand....

Lj liep rustig over de kader en bekeek de boten. allenmaal von zoon rijkeluis mensjes, als hij ergens een hekelaan had was het dat wel het verschil tussen arm en rijk. en hij zuchte diep, maar dan hoorde hij iets het leek wel alsof iemand ergens vanaf was gesprongen en hij kijkt waakzaam rond.

zonder een geluid te maken liep hij over de kade righting de boot, zijn zintuigen op scherp...voor zover zijn verlangen naar moord dat toeliet...hij zag de boot van dynearis al liggen. "here come's fate." mompelde hij en sprintte naar de boot en ging zo staan dat je hem vanaf de boot, niet kon zien.

Lj liep behoudzaam door en bleef evenstilstaan en toen hij de stem hoorde liep hij weer voorzichtig verder en dan ziet hij aan de andere kant van de kade naast een bood armell staan en hij herkende hem meteen, hij was eentje die ik kies wie het hoogste beid zoon geld wolf. en hij ging een paar passen achteruit nam een aanloop en sprong zo over het water heen recht op de andere kade en trok zijn pistool en richte die genadeloos op armell. blijfstaan of ik schier.'waarschuwdt hij hem meteen

armell zuchte en bleef staan. met een verveeld gezicht draaide hij om. "erg charmant maar ik heb het druk, kom later nog eens terug." zei hij nonchalant. hij keek naar lj en toen in het geweer.....hij grijnsde. "wijs dat schiet ijzer niet deze kant op, schoonheid...het zou wel eens het laatste kunnen zijn wat je doet...."

sorry ik heb een tijd schema en jij staat daar nu op ingeplent'zegt Lj uitdagen en met een lichte speelse grijns op zijn mond en hij bleef hem goed in de gaten houden. en dat heb ik vaker gehoort. zucht hij en hij rolt met zijn ogen. maar ik heb een nieuwtje voor je onkruid vergaat niet. zegt hij en hij liep behoudzaam iets dichter bij. geef je over en je raakt niet gewond. zegt hij dan tegen hem

"sorry...maar dat gaat niet. iemand heeft een afspraak met zijn lot...." hij reageerde snel. met zijn ene hand sloeg hij het pistool uit lj's hand en met de andere greep hij zijn mes. hij draaide de arm achter lj's rug en zetten het mes op zijn keel. hij fluisterde van achter hem in zijn oor. "dit mes neemt maar 1 leven vanavond, en bedank god maar dat het niet het jouwe is..." zei hij koel en harteloos. "hoepel nu maar op agentje. let fate do his work." dat gezegt hebbende liet hij hem los en sprong achterover, en zonder een geluid te maken op de boot.

Lj had willen uitwijken vaar de uithaal maar het had geen nut meer hij stond te dichtbij en toen ging alles zo snel en hij voelde hoe hij zijn hand op zijn rug kreeg geduwt en een mes tegen zijn keel. ik ben niet bang voor de dood. sist hij en toen hij los liet draaide hij zich om, hij was onder de indruk van zijn snelheid en hij sprong hem achter n nadat hij zijn wapen had op geraapt

de verschijning van de agent deed hem zeker wel iets. nu kon hij niet in alle rust genieten van zijn moord. geruisloos sloop hij van dek maar dek, tot hij bij de kamer van dynearis kwam. met de lenigheid van een kat wurmde hij zich door een deur die op een kier stond. 'hij maakt het mij wel erg makkelijk' dacht hij grijnzend...hij zag dynearis, die in zijn bed lag te snurken. zo stil als hij kon sloop hij naar het bed. hij ging aan de rand staan en hield het mes boven de borst van de man. zijn lichaam vulde zich met een lekkere spanning. "het lot viert zegen....en god hebben zijn ziel" mompelde hij....

jesse was nu op het dek van het schip en hij keek zoekent rond en zag de trap die benede deks leide en hij ging er op een drafje heen en naar bendeden toe maar het wapen steviger vast XD en heel waakzaam en dan ziet hij een deur op een kiertje staan na een paar andere deuren te hebben gekeken en hij deed hem heel zachtjes en voorzichtig open en zag armell boven een man staan en hij wist tot hij meteen moest handelen en hij richte op de arm van hem en schoot.

armell ging zo op in zijn werk dat hij hem niet hoorde binnen komen. hij hoorde een schot en toen voelde hij een stekende pijn in zijn hand. hij trok zijn hand terug en keek naar de deur. hij voelde intense haat door zich heen stromen. "agentje....wat zei ik nu over het lot zijn werk te laten doen." hij hoorde gebrom...dynearis begon wakker te worden. hij had zijn mes nog steeds in zijn andere hand. "slaap voor eeuwig, monster." zei hij luid en stoote de dolk in de borst van de man. "casus venit (het lot geschiedde in het latijn)" mompelde hij. hij keek weer naar lj..."het lot faalt nooit." zei hij maniakaal.

Lj zag hoe de man gedood werd en daar kon hij nu niks meet tegen doen jammer genoeg en hij richtezich op armell, jammergenoeg ben ik niet bang voor het lot...dus. grijnst hij en hij heild zijn pistool nouwkeurig gericht, gooi het mes op de grond nu...ik waarschuw maar een keer.'sist hij dan en je merkte tot hij nug gefovust was en tot hij zich niet meer zo snel liet verassen,

armell grijnsde. hij stak nonchalant zijn handen in de lucht en liet het mes vallen. "niet bang voor het lot he?...weet je...jij bent een goede agent." hij lachte opeens vriendelijk naar hem. "maar weet je...deze man had het verdient..." zijn lach ging van vrolijk, naar somber. "hij is een van de mannen die mijn familie hebben vermooord....snap je?...is het echt een misdrijf als een moordenaar een moordenaar dood?"

Lj heild zijn pistool gericht en vertrouwde armell voor geen 5 cent, maar toen hij zijn bekentenis hoorde wist hij meteen tot hij niet loog hij had dat altijd op een of onadere manier door darom was hij ook zo goed in mensen verhoren, en hij kon het hem niet kwalijk nemen hij zou het zelfde doen,'het mag niet volgens de wet zegt hij enkel en hij keek armell aan, hij twijfelde om hem mee te nemen

armell wist dat hij de agent er bijna onder had. "wat zou jij hebben gedaan? je zus, je broers, je ouders, je grootouders, je ooms, je tantes....allemaal...dood....mede door deze man hier....kijk me recht in de ogen aan en zeg me dat je niet hetzelfde zou hebben gedaan."

Lj keek een heletijd armell alleen maar aan hij wist tot het fout was wat hij ging doen maar hij kon niet ontkennen hij zou het zelde hebben gedaan. gooi al je wapens op de grond neer darna mag je vertrekken zegt hij maar hij bleef waakzaam hij wilde niet tot er weer iets gebeurde en na de ziekenboeg moest bij ctu

armell keek dankbaar. "ik had mijn dolk al weggelegd, maar met meer ben ik niet van huis gegaan. ik dank jou voor je vriendelijkheid." hij liep righting lj

Lj liep verder achteruit toen armell dichter bij kwam, ik wil je verlopig niet meer zien. sist hij tegen hem en toen hij op het dek was en armell genoeg vsn hem af stond liet hij zijn pistool at zakken maar hij kon hem zo weer gebruiken

armell liep rustig langs lj...hij had geen zin om te vechten...niet dat dat nut zou hebben....of nodig was....hij had zijn werk gedaan...hij zou later wel terugkomen en zijn mes ophalen....