hoofdkwatier-shuilplaats

er zitten daar 3 huizen en die hebben de terroristen allen maal onderzich.
in de gebouwen hebben ze gangen die de huizen met elkaar verbinden

Lj was helemaal van de wereld en hij voelde zich zwaar door het gif van armal dat hem verdoofde had gekregen en hij deed zijn ogen wat open maar alles was zo zwazig en hij sloot ze weer en hij voelde tot zijn spieren stijf waren, er klopte iets niet,,,,en met die gedachten viel hij weer weg in de duisternis van de slaap

armell keek verveeld uit een raam. hij zat op een leunstoel voor de deur van de kamer waar lj in zat. hij speelde met zijn mes. het duurde wele rg lang tot de big boss kwam...en daarmee zijn geld.

Lj werd weer wakker en voelde nu tot het versufte gevoel al wat minder was en hij deed zijn ogen open en knipperde een paarkeer en keek nog steeds wat verwart rond...dit was niet zijn kamer. en dan schrok hij even als hij weer weet wat was gebeurt en hij vloekte zachtjes en hij kwam moeizaam wat recht staan en hij zette 2 dronke stappen richting de deur maar dan valt hij op de grond en hij vloekt nu kwader, dat had hij weer he. dat stomme spul ook hij had dat criminele joch nooit moeten laten gaan

armell keek even naar de deur toen hij gevloek hoorde...maar concentreerde zich vervolgens weer op zijn dolk..."zo...agentje is ook weer in het land der levenden..."

Lj vloekte er goed op los en wist na een tijdje sukkelen recht te komen en dan hoor je een stevige dreun tegen de deur aan.´wat moet je...´schreeuwt hij schor maar overduidelijk nogal kwaad

'Schreeuwend en al...' maakte Nezumi Armell's zin af. Hij kwam aangelopen met Regina, van wie hij de arm stevig vast had zodat ze niet weg zou kunnen rennen. Hij keek even naar Regina en richtte zijn blik weer op Armell terwijl hij naar een kamer liep. 'Je wilt je geld, of niet soms?' Nezumi was dan niet de leider, maar hij was wel zijn rechterhand en mocht dingen regelen wanneer de leider zelf er niet was. Een soort van co-leider dus. Hij opende de deur van een lege kamer en duwde Regina erin. Voor hij de deur op slot deed pakte hij haar wapens af en liet haar dan opgesloten achter.

Regina werd de kamer in geduwd en draaide zich meteen om. Doordat haar armen vastgebonden zaten kon ze niet op de deur beuken. Maar misschien was dat maar beter, ze moest haar krachten sparen om weg te komen en als ze teveel aandacht trok zou ze waarschijnlijk niet eens weg kunnen komen. Ze ging tegen de muur zitten en Duwde met haar benen de rest van haar lijf wat omhoog. Lenig als ze was slaagde ze erin haar gebonden handen onder haar lichaam door te krijgen zodat ze haar handen voor had. Ze bracht ze naar haar mond en begon te kauwen aan de wrap waarmee ze vast zaten in een poging die los te krijgen.

Lj hoorde dan nezumi en hij werd nog kwader.´Kom hier een vuile rat. kom hier dan krijg je een pak rammel die je nog te goed hebt en daarna nog een omdat je deed alsof je dood was. LAF BEK. schreeuwt hij duidelijk over de rooien en hij beukte tegen de deur aan. en hij bonkte er tegen ook al was hij nog steeds suff zijn woede was groter. die stomme verader.

Nezumi moest zijn best doen om niet in lachen uit te barsten. Hij liep naar de deur toe en leunde ertegenaan. Hij voelde hoe Lj ertegen aan beukte. 'Wie is hier een lafbek wanneer de ander zijn grootste geheim maar niet kan vertellen aan de belangrijkste persoon in zijn leven, die zelf eigenlijk het geheim is? Je had me nooit moeten vertrouwen, Lj, want ik weet alles over jou en ik kan alles zo tegen je gebruiken. En dat zonder dat jij er wat aan kan doen.' Hij grijnsde triomfantelijk.

Lj beukte tegen de deur aan maar dan hoort hij nezumi vertellen. en hij stopte met beuken.´Wist ik veel tot jij een verader was...en dit is ons probleem niet het haren. dus laat haar er buiten en wel nu. En je weet waarom ik het haar niet vertel.´zegt hij sisent van woede en hij keek naar de deur toen hij begon over het dreigen.´Nee dingen misbriuken is pas laf. zegt hij er tegen aan en sloeg tegen de deur aan

Regina kon alles verstaan wat die twee naar elkaar aan het schreeuwen waren. Uit de opmerking van Lj maakte ze op dat het over haar ging. Maar wat was er dan met haar? Waar ging dit over? Stilletjes bleef ze luisteren in de hoop dat het antwoord naar buiten zou komen. Wat was er zo belangrijk aan haar en waarom had Lj haar nooit daarover in vertrouwen kunnen nemen? Ze begreep het niet.

Nezumi zuchtte diep en rolde met zijn ogen. Ach ja, dan was hij maar laf. Het kon hem geen barst schelen hoe ze hem zagen. Hij had gekozen voor dit pad en daar zou hij niet zomaar van afwijken, of hij daarbij moest chanteren of niet. Hij ging weer rechtstaan en leunde tegen de muur tussen de twee deuren van de kamers waar Regina en Lj zaten. 'Je vraagt je nu zeker af waar ik het over heb, Regina? Wat dat geheim is wat hij maar niet aan je kon toevertrouwen, terwijl jíj de persoon bent die Lj het meest vertrouwt? Terwijl jij er het meeste baat bij hebt?' Hij sloeg zijn armen over elkaar en grijnsde schamper. 'Nou, ik zal het je vertellen Regina, als je ex-collega... Lj is jouw broer.'

Lj bonkte als een bezetende en schelde woedende woorden tegen nezumi, maar hij stopte op slag oen hij de naam regina hoorde en hij werd bleker. oh nee dit was foute boel ze was hier, en nu wist ze het geheim, hij hoopte tot z bod ging doen aangezien hij het alleen maar deed om haar te beschermen en zodat niemand anders er achter zou komen. 'ik deed niet omdat ik je niet vertrouwde regina...ik deed het om je te beschermen....ik...ik heb het nezumi toen vertelt omdat...ik hem vertrouwde als een broer en jou nog niet goed kende...zegt hij tegen haar en hij leunde met zijn hoofd verslagen tegen de deur aan.

Regina luisterde stilletjes naar wat haar verteld werd. Ze kon het niet echt geloven. In eerste instantie geloofde ze het ook niet. Maar lj's reactie bewees dat het wel waar was. Haar eerste reactie was woedend zijn, hoe had hij haar nou niet kunnen vertrouwen? Ze waren de beste vrienden. Maar misschien was het beter haar woede niet nu te uiten.. Want dat was waarschijnlijk precies wat nezumi wilde bereiken. Hoewel ze het liefst met haar vuist tegen de deur wilde slaan deed ze dat niet. Het enige wat ze deed was zichzelf klein maken en voor zich uit staren. Ze maakte geen geluid, geen kick, geen reactie. Dat leek haar het beste. Dit was geen plaats om ruzie te maken. Ze zou het later wel terughalen, als er geen muur tussen haar en lj zou zitten.

Nezumi was vervolgens stil en luisterde alleen maar naar de twee. Hij sloeg zijn ogen neer toen Lj zei dat hij hem als een broer vertrouwt had. Het had fijn en goed gevoeld toen hij het gevoel van een broer had gehad. Lj was in die tijd echt als een broer voor hem geweest. Hij miste het ergens wel, maar al snel wierp hij die tegenstrijdige gevoelens weg en fixeerde zich op het nu. Regina maakte geen geluid en hij wist nou niet of ze haar woede inhield of niet maar dat was nu niet belangrijk. Hij had hun waar hij ze hebben wou en het was tijd om ze eens te gebruiken.

en toen..tjah dat weet je wel. zegt Lj zachtjes denkent aan de dag waarop nezume of beter gezegt riley in die tijd hen veraade en de kant van de terroristen koos. daar was hij kapot van geweest ook toen hij hoorde tot hij dood was dat had hem ook pijn gedaan. Hij durfde daardoor nieman meer in vertrouwen te nemen hij zij ook nooit iets als het niet belangrijk was. alleen regina daar deed hij open tegen. tegen de rest was hij kortaf. Laat haar er buiten nezumi dit is iets tussen ons. zegt hij....dus wat moet je. snauwt hij en hij voelde een benauwt gevoel bang tot hij regina pijn zou doen.
--------
ruuz heb je zin in een orpg

Regina kwam overeind en begon na te denken over de informatie die haar zojuist binnen was gekomen. Ze wist nog steeds niet echt wat het juiste gevoel moest zijn... Ze had altijd geweten dat ze een broer had al wist ze niet hoe hij heette en wie hij was. Nu wist ze het. Maar waar was hij toen ze hem nodig had? Toen ze op straat belandde en door die smeerlap in huis genomen werd? Hoe had hij haar ooit in de steek kunnen laten als hij zoveel van haar hield?